آموزش قرآن و احکام به فرزندان

قال على بن موسى (علیه السلام ): اجعلوا لبیوتکم نصیبا من القرآن ، فان البیت اذا قرى فیه القرآن یسر على اهله ، وکثر خیره ، وکان سکانه فى زیادة .⁽¹⁾ 

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: براى خانواده خود بهره اى از قرآن کریم ، قرار دهید، زیرا در خانه اى که قرآن قرائت شود، گشایش براى ساکنان فراهم آید و خیرش فراوان شود و اهل خانه در برکت و فزونى باشند. 

حضرت امام خمینى (رحمة الله علیه ) فرموده است : 

قرآن کتابى است جامع و حاوى همه گونه معارف ، از معرفة الذات تا معرفة الافعال است و از مقاصد مهم آن ، تطهیر باطن انسانها از پلیدیها و تحصیل سعادت است . هر طایفه اى به قدر استعداد خود از این کتاب استفاد مى کند. قرائت آن ثواب و پاداش الهى را در بر دارد و چنان که قارى با دید تعلیم و تربیت در آن به تعمق بپردازد، به هدایت ، تعلیم و نور طریق سلوک انسانیت دست مى یابد. 

قال على بن موسى الرضا (علیه السلام ): 

هو حبل الله المتین ، وعروته الوثقى ، وطریقته المثلى ، المودى الى الجنة والمنجى من النار، لا یخلق من الازمنة ، ولا یغث على الالسنة ، لانه لم یجعل لزمان دون زمان ، بل جعل دلیل البرهان .⁽²⁾ 

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: قرآن ریسمان محکم خداست ، وسیله اطمینان بخش و راه مستقیم اوست ، راهى است که به بهشت منتهى مى شود، سبب نجات و رهایى از آتش دوزخ است ، قرآن با گذشت زمان کهنه و فرسوده نمى شود و بحث و گفتگو از آن سبب کاستى آن نمى گردد، زیرا که به زمان معینى اختصاص ندارد. 

االامام الرضا (علیه السلام ): عن ابیه (علیه السلام ): ان رجلا ساءل ابا عبدالله (علیه السلام ): ما بال القرآن لا یزداد على النشر والدرس الا غضاضة ؟ فقال : ان الله تبارک وتعالى لم یجعله لزمان دون زمان ، ولا لناس ‍ دون ناس ، فهو فى کل زمان جدید، وعند کل قوم غض ، الى یوم القیامة .⁽³⁾ 

امام رضا (علیه السلام ) از پدرش روایت مى کند که مردى از امام صادق (علیه السلام ) پرسید: چرا چنان است که قرآن هر چه بیشتر پخش شود و بیشتر مورد بحث قرار گیرد، تازه تر و شادابتر مى شود؟ 

در پاسخ فرمود: خداى متعال آن را مخصوص زمانى خاص غیر از زمانهاى دیگر، قرار نداده است (خداوند قرآن را براى زمان معین و مردمى مشخص ‍ مقرر ننموده است ) به همین جهت است که در هر زمان ، نو و جدید و در نزد هر قوم تازه است تا روز قیامت . 

ناپلئون سیاستمدار معروف جهان ، روزى وارد کتابخانه شد و دستور داد کتابى را برایش بیاورند. مترجم ، کتابى را که آورد، قرآن بود و به این آیه برخورد که ان هذا القرآن یهدى للتى هى اقوم وبشر المومنین ⁽⁴⁾ و براى وى ترجمه کردند. پس از بازگشت ، ناپلئون آن شب را به این اندیشه بود و خواب راحتى نداشت . فردا مجددا در کتابخانه دستور داد تا آیاتى از قرآن را برایش ترجمه کردند و روز سوم نیز، آنگاه دو جمله تاریخیش را ابراز داشت و گفت : 

آنچه که من احساس کردم و از این کتاب استفاده نمودم ، این است که : ((اگر مسلمانان به دستورهاى جامع این کتاب عمل نمایند، روى ذلت و خوارى را نخواهند دید، مگر اینکه ما در میان آنان و قرآن جدایى بیفکنیم .⁽⁵⁾ 

قال على بن موسى الرضا (علیه السلام ): لو اردت ان اختمه فى اقرب من ثلاثة لختمت ولکنى ما مررت بآیة قط الا فکرت فیها وفى اى شى ء انزلت وفى اى وقت .⁽⁶⁾ 

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: ((اگر بخواهم قرآن را در کمتر از سه روز به پایان رسانم ، مى توانم ولى من به هر آیه اى که میرسم ، در معنى آن مى اندیشم همچنین در شان نزولش و زمان نزولش مطالعه و فکر مى کنم )).

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- المحجة البیضاء جلد 2، ص 220. 

2- بحارالانوار، جلد 92، ص 14. 

3- بحارالانوار، جلد 2، ص 280، از کتاب ((علل الشرایع )) و جلد 17، ص 213. 

4-سوره 17 / آیه 9. 

5- هماى سعادت ، ص 96. 

6- سفینة البحار، ((علو)).